Η πορεία προς τη
μητρότητα ήταν για μένα ένα μαραθώνιος, με αγχωτική έναρξη, στενάχωρη πορεία,
αλλά με μία υπέροχη, ευλογημένη κατάληξη. Όλο αυτό τον καιρό των προσπαθειών
και στη διάρκεια μιας αρκετά δύσκολης εγκυμοσύνης, έμαθα να συλλογίζομαι
περισσότερο, να υπομένω, να ηρεμώ τη σκέψη μου και την ψυχή μου, να
αφουγκράζομαι το σώμα μου και το πλασματάκι που φώλιασε μέσα του… Κι όταν ήρθε
η ώρα που τον κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου, που μύρισα αυτή τη «μωρουδίλα»
που τόσο λαχταρούσα, του έδωσα την πιο αληθινή μου υπόσχεση, τον πιο μεγάλο
όρκο: να δίνω κάθε κομμάτι της ψυχής μου για να τον κάνω ευτυχισμένο.
